Magdalena Starska „Wszystko razem” — zapraszamy do 6 października
18 września 2019 (środa) o godzinie 18.00 w Małej Przestrzeni Galerii Sztuki Współczesnej BWA na wernisażu wystawy „Wszystko razem” odbędzie się audioperformance Magdy Starskiej. Wstęp bezpłatny.
Wystawa prac Magdy Starskiej w Małej Przestrzeni Galerii Sztuki Współczesnej BWA potrwa do 6 października 2019 r.
Magdalena Starska, urodzona w 1980 r. Autorka rysunków, instalacji, artystka performance. Ukończyła Wydział Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2014 r. otrzymała stypendium Młoda Polska. Brała udział m.in. w wystawach „Transylwania” w BWA Zielona Góra w 2010 r., „Alfabet polski” w BWA w Tarnowie w 2010 roku, „Arbeitdisziplin” w Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu w 2012 r., „Wszystko czuwa” w Kronice w Bytomiu w 2015 r., „Stan życia. Polska sztuka współczesna w kontekście globalnym” w National Art w Museum of China w Pekinie w 2015 r., „Social Design for Social Living” w Galeria National w Dżakarcie w 2016 r. Na przełomie 2007/08 odbyła półroczną podróż nastawioną na badanie kultury Ameryki Południowej. Od 2008 r. członkini grupy Penerstwo. Od 2018 r. pracuje jako adiunkt w Pracowni Kształtowania i Transformacji Przestrzeni na Wydziale Sztuki Mediów na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu.
Głębokie słuchanie — projekt, w skład którego wchodzą wystawy, wykłady, performances i spotkania z artystami Głębokie słuchanie to projekt, w skład którego wchodzą wystawy, wykłady, performances i spotkania z artystami. Tytuł został zaczerpnięty...
Magdalena Starska przepracowuje gramatykę prostych gestów. Korzystając z takich materiałów jak: piana, drożdże, warzywa, ciasto, gips, drewno, eksperymentuje ze zmianami stanów skupienia, poddając substancje wielorakim procesom, na przykład gnicia, pleśnienia, topnienia, czy parowania. Często wprowadza do swoich działań transowy ruch, cyrkulacje obiektów między uczestnikami i inne uspokajające zabiegi. Jej wieloletnie praktyki noszą znamiona obrzędów.
Na wszystkich obszarach swojej twórczej aktywności, od performancu, przez malarstwo po rzeźbę, Starska opowiada o bliskiej koegzystencji gatunków, symbiozie z otoczeniem. Strąca homo sapiens z uprzywilejowanej pozycji, podkreślając nieokiełzane impulsy i prawa, którym podlega, jak wszystkie byty materialne.
Tym razem artystka zainicjuje działanie inspirowane rozmyślaniami nad oddechem. Czynność wdychania i wydychania powietrza, sytuuje nas w teraźniejszości, co jest równoznaczne z ciągłym procesem wymiany. Oddech napełniając płuca staje się częścią składową organizmu, nie można go zmagazynować, a jego straty nie da się nadrobić.
Namysł nad naturą powietrza pojawił się już w starożytności. Anaksymenes uznał go za arché. Było dla niego pierwotną siłą, przyczyną powstania wszystkich rzeczy, które według niego tworzyły się z zagęszczania powietrza w poszczególnych rzeczach. W późniejszych dziejach zachodniej myśli powietrze i oddychanie zostało zapomniane, ponieważ jako niewidzialne wymykało się ujawnieniu jako byt, a tempo jego transformacji było zbyt szybkie dla rozumu. Wpisane w nie niewidzialność i zmienność spychały je na margines filozofii.
Kuratorka Marta Lisok
